بازی Alan Wake Remastered حدود یک ماه پیش معرفی و به تازگی برای کنسول‌های نسل هشتم و نهم به همراه رایانه‌های شخصی عرضه شده است. حال بررسی میکنیم که آیا ریمستر بازی الن ویک ارزش تجربه را دارد یا نه؟ برای اطلاع از جدیدترین اخبار و بروزترین رویدادهای دنیای بازی، با Acc2Shop همراه باشید.
بدون شک یکی از بازی‌های بسیار محبوب استودیو رمدی است. نسخه اصلی بازی در سال ۲۰۱۰ توسط مایکروسافت برای ایکس باکس 360 منتشر شد و دو سال بعد هم شاهد انتشار آن روی کامپیوتر بودیم. الن ویک به‌لطف فضاسازی خاص و داستان جالبش جایگاه محبوبی در بین گیمر‌ها پیدا کرد و از آن زمان تا به امروز، افراد زیادی چشم‌انتظار دنباله‌ای برای این بازی هستند. اما حالا، الن ویک نه در قامت یک نسخه جدید که به‌عنوان یک ریمستر برگشته و برخلاف نسخه اصلی، این بار کاربران پلی استیشن هم می‌توانند همراه‌با الن ویک نویسنده، به شهر برایت فالز سفر و ماجراجویی‌های او را دنبال کنند.
تغییرات نسخه ریمستر Alan Wake
Alan Wake Remastered ، در مقایسه با نسخه اصلی پیشرفت‌هایی از حیث بصری داشته است؛ پیشرفت‌هایی که البته نه خیلی فوق‌العاده هستند و حس آن ریمستر‌هایی را می‌دهند که شبیه به یک بازسازی کامل‌اند و نه آنقدر سطحی و ضعیف که بتوان گفت بازی، هیچ فرقی با نسخه اصلی‌اش ندارد. یکی از اولین تغییراتی که در ریمستر به‌چشم می‌آید، تفاوت‌هایی در چهره شخصیت‌ها از جمله الن و آلیس با نسخه اصلی است که راستش را بخواهید، چندان هم مثبت نیست؛ چرا که قیافه این شخصیت‌ها را عوض کرده و در برخی صحنه‌ها حتی حالتی عجیب هم می‌گیرد. درواقع، در کل انیمیشن‌های بازی و مخصوصا انیمیشن‌های صورت کاراکتر‌ها چندان تعریفی ندارد.
بااین‌حال در طرف مقابل، یکی از پیشرفت‌های خوب نسخه ریمستر از حیث گرافیکی، بهبود افکت‌های تصویری استفاده‌شده در بازی است. نورپردازی‌ها که از قضا نقش مهمی هم در گرافیک هنری الن ویک دارند، با‌کیفیت‌تر از قبل هستند و جلوه خوبی به مواردی چون تاثیر نورها در محیط و سایه‌های ایجاد‌شده ناشی از منابع نور گذاشته‌اند. به همین شکل سایر افکت‌های تصویری مثل مه و مواردی از این دست هم بسیار پررنگ‌تر از نسخه اصلی شده‌اند که باعث شده تا اتمسفر کلی جهان بازی به مراتب قوی‌تر از قبل باشد؛ موردی که اهمیت خیلی زیادی هم دارد و اتمسفر تاریک و گاهی حتی ترسناک الن ویک، همیشه یکی از ویژگی‌های مثبت آن بود که به‌لطف پیشرفت‌های بصری نسخه ریمستر، تأثیرگذار‌تر از قبل هم شده و گیمر را بیشتر غرق حال و هوای بازی می‌کند.
به‌طور کلی، میزان پیشرفت گرافیکی Alan Wake Remastered شاید خیلی فوق‌العاده نباشد، ولی همین تغییرات هم برای یک ریمستر کافی و قابل قبول هستند و باعث شده‌اند تا شاهد مناظر چشم‌نوازتری در محیط‌های مختلف برایت فالز باشیم و به‌لطف افکت‌های تصویری با‌کیفیت‌تر، فضاسازی عمیق‌تری را در آن تجربه کنیم؛ بااین‌حال نمی‌توان منکر این موضوع شد که اگر قبلا نسخه اصلی را، مخصوصا روی پی سی و با تنظیمات گرافیکی بالا تجربه کرده باشید، شاید میزان تغییرات ریمستر خیلی هم شما را شگفت‌زده نکند.
داستان Alan Wake ، با گذشت همه این سال‌ها هم قدرتش را در مقایسه با آثار روز از دست نداده اما خب واقعیت این است که چنین ادعایی را با این قاطعیت نمی‌توان در مورد گیمپلی کلی بازی هم داشت؛ چرا که روند بازی، کمی درگیر کهنگی شده و برای مخاطب امروزی بازی‌های ویدیویی، شاید آن جذابیت مورد‌انتظار را نداشته باشد. روند کلی الن ویک به این صورت است که شما باید در محیط‌های مختلف جهان بازی بگردید و مأموریت تعیین‌شده در اپیزود‌های آن را به سرانجام برسانید. هنوز هم برخی دقایق جالب را در بازی شاهد هستیم؛ مبارزه با یک ماشین عظیم کشاورزی که توسط تاریکی تسخیر شده یا دفاع از یک مزرعه متعلق به گروه موسیقی که هیجان بسیار بالایی دارد. همچنین برخی صحنه‌های سینمایی مثل قسمت‌های فرار از پلیس یا نیرو‌های تاریکی هم تجربه نفس‌گیری را رقم می‌زند.
بااین‌حال جنبه‌ای که بیش از همه قدیمی بودن بازی در آن خودش را نشان می‌دهد، مبارزات Alan Wake Remastered است. تقریبا در کل تجربه این اثر، مبارزات شما محدود به انداختن نور روی دشمنان، چه با چراغ قوه و چه با تجهیزات دیگر و بعد هم شلیک به آن‌ها است و این کار پس از گذشت مدتی، کمی تکراری می‌شود؛ موضوعی که شاید در سال ۲۰۱۰ آنطور که باید به‌چشم نمی‌آمد اما به‌خاطر پیشرفت‌هایی که در این بازه ۱۱ ساله در صنعت بازی رخ داده، یکنواختی‌اش بیشتر خودش را نشان می‌دهد و شاید مخصوصا برای مخاطبانی که اولین‌بار به‌سراغ تجربه الن ویک می‌روند، کمی جالب نباشد.
در مجموع، Alan Wake Remastered با اینکه یک سری ضعف‌ها مثل انیمیشن‌های نه‌چندان با‌کیفیت و مبارزات یکنواخت دارد، اما هنوز هم اثری است که شدیدا می‌توان آن را پیشنهاد کرد. داستان بازی به‌معنی واقعی کلمه درجه‌یک و عمیق است و اگر قبلا فرصت بازی کردن نسخه اصلی را نداشتید، قطعا شما را شگفت‌زده خواهد کرد؛ مخصوصا داشتن دو اپیزود الحاقی هم باعث شده تا این تجربه کامل‌تر از همیشه باشد و به‌لطف پیشرفت‌های بصری و موسیقی‌های با‌کیفیت، این تجربه جذاب‌تر هم می‌شود. برای بازیکنان قدیمی هم این ریمستر، بیشتر حکم یک تجدید خاطره را دارد و با اینکه شاید ارزش خرید خیلی بالایی برای‌شان نداشته باشد، اما اگر دل‌تان هوس سفری دوباره به برایت فالز را کرده یا قبلا اپیزود‌های الحاقی را تجربه نکرده‌اید، از تجربه‌اش پشیمان نخواهید شد.
داستان بازی:
داستان بازی Alan Wake، در مورد شخصیتی به همین نام است؛ یک نویسنده موفق رمان‌های جنایی که چند کتاب پرفروش داشته اما حالا، درگیر مشکلی شده که با نام سد نویسنده شناخته می‌شود. این مشکل، باعث می‌شود تا نویسنده برای مدتی قدرت نوشتنش را از دست بدهد. الن ویک که مدتی است کابوس‌های عجیبی هم می‌بیند، با پیشنهاد آلیس، همسرش، سفری را به شهر برایت فالز آغاز می‌کند تا شاید این سفر بتواند کمکی به مشکلات و درگیری‌های ذهنی الن کند. اما خب اوضاع به همین خوبی پیش نمی‌رود و رسیدن به برایت فالز و پس از آن هم ساکن شدن در یک کلبه، آغاز کابوس وحشتناکی است که انتظار الن را در این منطقه می‌کشد و پس از اتفاقی که برای همسرش رخ می‌دهد، حال این نویسنده باید با در دست گرفتن چراغ قوه و اسلحه، به نبردی سخت با تاریکی برود.
نقاط قوت:
بهبود قابل توجه عملکرد فنی و بصری برای نسل هشتم و نهم
تاکید بر مقابله نور و تاریکی در جای‌جای بازی از گیمپلی تا روایت
داستان‌پردازی سریالی با ریتمی ستودنی
توضیحات و تفسیر سم لیک روی برخی سکانس‌ها
وجود اضافات کوچک همچون QR Codeها و ارتباط با نسخه‌ی بعد
نقاط ضعف:
عدم تنوع گیمپلی، طراحی دشمنان، مراحل و انیمیشن‌هایی همچنان کهنه
مشکلات HUD که همچنان دست نخورده است
